گردشگری استان گلستان

استان گلستان نام یکی از استان‌های شمالی ایران است که در سال ۱۳۷۶ به‌صورت استانی مستقل درآمد و گرگان به‌عنوان مرکز آن برگزیده شد. این استان مساحتی در حدود 20,367 کیلومترمربع داشته و طبق سرشماری سال 1395، جمعیتی معادل 1,866,087 نفر دارد. اقوام متعددی در این استان زندگی می‌کنند که می‌توان به ترکمن‌ها، طبری‌ها، بلوچ‌ها، ترک‌ها (آذربایجانی و قزلباش)، سیستانی‌ها، کردها و قزاق‌ها اشاره کرد. گویش گرگانی در گرگان و گویش کتولی در علی‌آباد کتول متداول است و هر دو گویش زیرمجموعه زبان طبری محسوب می‌شوند که خود ریشه پهلوی اشکانی دارد.

از شمال به کشور ترکمنستان، از جنوب به استان سمنان، از شرق به استان خراسان جنوبی و از غرب به استان مازندران و دریای خزر محدود می‌شود. همچنین از نظر ناهمواری به سه ناحیه کوهستانی، کوهپایه‌ای و جلگه‌ای و اراضی پست تقسیم می‌شود.

پیشینه تاریخی این سرزمین به هفت هزار سال پیش و در غار کیارام واقع در روستای فرنگ بخش گالیکش به دوران پارینه‌سنگی برمی‌گردد. پژوهش‌های تازه نشان داده‌است که منطقه گرگان از شش هزار سال پیش تمدن پیش از آریایی‌ها را در خود جای‌داده بوده‌است؛ کهن‌ترین آثار دوره نوسنگی ایران از غار کمربند و غار هیتو در نزدیکی بهشهر پیداشده است. این آثار از آشنایی مردمان آن زمان به سفالگری، هنر بافتن، اهلی کردن جانورانی مانند بز کوهی و ساخت ابزارهای سنگی صیقلی حکایت دارد. کاوش‌های تورنگ‌تپه، در نزدیکی گرگان، نیز نشان داده است که این منطقه روستاهای پرجمعیت، سفالگری انبوه و شبکه آبیاری کشاورزی داشته است و دیرینگی آن دست‌کم به‌اندازه شهر سوخته در سیستان است. نام این سرزمین در سنگ‌نوشته‌های هخامنشی، ازجمله سنگ‌نوشته داریوش در بیستون، به‌صورت ورگانه و در نوشته‌های پهلوی به‌صورت گورکان آمده است.