شهر قزوین مرکز استانی به همین نام میباشد و تاریخچه و ریشه آن به دوران ساسانیان و زمانی که به دستور شاپور (یکی از پادشاهان ساسانی) رونق یافت، بازمیگردد.
قزوین در زمان حکومت صفویه، به مدت ۵۷ سال پایتخت ایران بوده و از همین رو دارای اماکن و موزههای تاریخی بسیاری است. این شهر از نظر تعداد اثر تاریخی رتبه نخست در ایران و سوم در جهان را دارد.
قزوین پایتخت بزرگ خوشنویسی ایران است و از جمله خوشنویسان معروف خط پارسی میتوان به میرعماد قزوینی اشاره کرد.
قزوین به دلیل قرار گرفتن در مسیر ارتباطی شرق به غرب و جنوب به شمال کشور، نزدیکی به تهران و کرج، دارا بودن چندین شهرک صنعتی و نیز امکانات مناسب آموزشی و علمی از جمله چندین دانشگاه دولتی و غیر دولتی از موقعیت مناسبی در ایران برخوردار است.
این شهر به علت دارا بودن ۲ هزار و ۵۰۰ هکتار باغستان کهن در اطراف شهر و وجود بوستان ۱٬۴۰۰ هکتاری باراجین، در سال ۱۳۹۲ از سوی معاون رئیسجمهور و رئیس سازمان حفاظت محیطزیست کشور بهعنوان شهر پاک ایران انتخاب شد.
قزوین در ارتفاع ۱٬۲۷۸ متری از سطح دریا واقعشده است و به دلیل نزدیکی به رشته کوههای البرز، از آبوهوای نسبتاً خوبی برخوردار است.
زبان مادری اکثر اهالی اصیل شهر قزوین فارسی همراه با لهجه خاص قزوینی است. زبانهای تاتی، گیلکی و آذری نیز در قزوین تکلم میشود. دین اکثر مردم نیز مسلمان و شیعه دوازده امامی است.
رهآورد شهر قزوین پسته، باقلوا و انواع شیرینی سنتی متنوع از جمله باقلوای لوزی، باقلوای پیچ یا گل رز، شیرینی پادرازی، نان نخودی قزوین (شیرینی نخودی)، نان چرخی، نان برنجی (شیرینی برنجی)، نان بادامی قزوین (شیرینی بادامی)، شیرینی اتابکی (شیرینی ولیعهدی)، نان قندی (شیرینی قندی)، نان نازک (نازک پستهای) است.