امامزاده شاه عبدالعظیم حسنی (ع) در شهرری تهران

مجموعه حرم حضرت عبدالعظیم حسنی که پذیرای زائران مشتاق است، تاریخچه‌ای مفصل دارد؛ اما بد نیست که بدانیم این بقعه و مدفن، در اوایل کار به نام مسجد شجره شهرت یافت.

در دوره حکومت شیعی آل‌بویه، بر این مدفن بقعه‌ای ساختند.

بنای اولین حرم و گنبد، در عصر سلجوقیان و به دستور یکی از وزیران شیعه انجام گرفت. سپس این بنا را محمد پسر زید داعی علوی در نیمه دوم قرن سوم هجری قمری برابر با قرن نهم میلادی تعمیر اساسی کرد. درگاه اصلی ورودی آن‌که در شمال آرامگاه قرار دارد به فرمان پادشاهان خاندان بویه و سپس با تلاش مجدالملک قمی ساخته شد.

بنای آرامگاه در بخش پایین چهارگوشی است که هر سوی آن حدود ۸ متر است. در بالا مانند همه بناهای سلجوقی بر فراز چهارگوشه حرم چهار گوشوار یعنی چهار طاق مورب بنا کرده‌اند و بالاتر از آن یک هشت ضلعی و بر روی آن یک ۱۶ ضلعی ساخته‌اند. روی این ۱۶ ضلعی گنبد اصلی حرم ساخته شده است. تمام این بخش‌ها از درون آیینه کاری شده است. تعمیر و تغییرات اصلی این بخش در زمان شاه طهماسب صفوی انجام گرفته است. صحن‌ها و ایوان از آثار دوره صفوی می‌باشد.

در دوره قاجار تعمیرات و اضافات بسیاری صورت گرفت. پوشش زرین گنبد به فرمان ناصرالدین شاه در سال ۱۲۷۰ هجری قمری برابر با ۱۸۳۵ میلادی انجام گرفته است. صندوق نفیس و گران بهای مرقد مطهر که ساختن آن به قرن هشتم می‌رسد، در سال ۱۳۲۹ شمسی تعمیر شده است که هم اکنون نیز بر روی قبر مطهر وجود دارد. جنس این صندوق از چوب عود، فوفل و گردو می‌باشد که به سال ۷۲۵ هجری قمری تعلق دارد.

توسعه و تعمیرات بسیاری در مجموعه حرم، رواق‌ها و صحن‌ها، پس از پیروزی انقلاب اسلامی انجام گرفته است که احداث کتابخانه، دارالحدیث و یک شبستان بزرگ و مصلای باشکوه را شامل می‌شود.