امامزاده علی اکبر (ع) در چیذر تهران

برخی منابع صاحب بقعه را علی اکبر (ع)، از نوادگان امام زین العابدین می‌دانند. این منابع بیان می‌کنند که علی اکبر بن ابراهیم بن حسین بن امام زین العابدین (ع) در ده شمیران در خانه بعدالله یونس رسید، آن بد عاقبت امامزاده را دشنام داد و فی الحال بیلی برگرفته محکم بر پیشانی علی اکبر زد و وی را شهید کرد.

برخی مردم محل نیز معتقدند، امامزاده اسماعیل، نهصد سال پیش (قرن پنجم قمری) به چیذر آمده است و عده‌ای نیز آمدن امامزاده را در زمان مأمون عباسی و در پی ولایت امام رضا (ع)‌ می‌دانند.

معماری بنا

طبق نوشته‌ها، بنای اولیه حدود سال ۱۱۸۰ هجری شمسی و به شکل اتاقی به ابعاد ۴*۴ متر با دیوارهایی از جنس خشت و گل و بدون تزئینات معماری ساخته شده است.

بر اساس گفته‌های یکی از راویان، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی امامزاده به تدریج شکل مخروبه‌ای پیدا می‌کند.

از سال ۱۳۷۰ هجری شمسی بازسازی امامزاده آغاز می‌شود. علت این بازسازی دفن شهدای جنگ تحمیلی بود که از یک سو باعث توسعه امامزاده و از سوی دیگر، موجب توجه نهادها و مراکز دولتی به آن شد.

فضای گنبد خانه بعد از بازسازی توسعه داده شد؛ ارتفاع سقف افزایش یافت و دیوارها آینه کاری و چهار در چوبی در چهار جهت اصلی نصب شدند و کاشی کاری‌ها در سال ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ هجری شمسی انجام شد.

فضای حیاط از قدیم به همین اندازه کنونی بوده، با این تفاوت که حصارهای اطراف، به جای آجر سه سانتی متری، خشت و گل بود و افراد زیادی در حیاط دفن شده بودند. در هنگام بازسازی امامزاده، در عمق چهار متری، قبری حداقل مربوط به صد و ده سال پیدا شد، که نشان می‌دهد در گذشته سطح بنا حدود چهار متر پایین‌تر از سطح کنونی آن بوده است.

ضریح فلزی امامزاده علی اکبر چیذر نیز در سال ۱۳۷۰ جای ضریح چوبی را گرفت. همچنین در داخل ساختمان حرم و در محوطه‌ای که ضریح در آن قرار دارد، آینه کاری زیبایی وجود دارد که در بخش بالای ضریح و زیر گنبد، فرم آینه کاری هم به شکل گنبدی است و فضای خاصی را شکل داده است.