گردشگری کرمان

کرمان که درگذشته به نام‌های دیگری چون بوتیا، کجاران (بم)، کریمان، کرمانیا، کارمانا و گواشیر نیز معروف بوده است، یکی از کلان‌شهرهای ایران است که مرکز شهرستان کرمان و استان کرمان می‌باشد.
جمعیت این شهر طبق سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1395، معادل ۵۳۷٬۸۱۸ نفر بوده است و وسعت آن نزدیک به ۲۴۰ کیلومترمربع می‌باشد و جزء کلان‌شهرهای ایران طبقه‌بندی می‌شود.
اکثریت ساکنان کرمان فارس هستند و به زبان فارسی سخن می‌گویند. دین اکثریت ساکنان نیز اسلام شیعه است.
کرمان شهری تاریخی است و تعدد جاذبه‌های تاریخی در این شهر نیز گواه همین امر است. نام کرمان را در کتیبه‌های داریوش می‌توان دید و در کتاب شاهنامه فردوسی در بخش پادشاهی اشکانیان از کرمان با نام کجاران (بم) یادشده است. همچنین این شهر در دوره‌های مختلف سلجوقیان، غزهای کرمان، قراختائیان، آل‌بویه، آل مظفر و زندیه به‌عنوان پایتخت بوده است.
شهر کرمان با ۱,۷۶۰ متر ارتفاع از سطح دریا، چهارمین مرکز استان مرتفع در ایران به‌شمار می‌آید و همین عامل باعث به وجود آمدن اعتدال نسبی در اقلیم این شهر نسبت به سایر شهرهای با اقلیم نیمه کویری ایران شده‌است. همچنین این شهر زمستان‌های سردی دارد و متوسط مقدار باران آن در طول سال معادل ۱۳۲٫۴ میلی‌متر است.
رمان همانند سایر شهرهای ایران، از انواع غذاهای سنتی و با طعم‌های متفاوت برخوردار است که برخی از آن‌ها در مناسبت‌های ویژه و تعداد بسیاری نیز به شکل عادی در طی سال تهیه می‌شود که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به فالوده کرمانی، آش شولی (اوماچو)، روغن جوشی، آش شلغم، آبگوشت کرمانی، توکی، سیراب بنه، بز قرمه و … اشاره کرد.
شیرینی‌های محلی کرمان نیز عبارتنداز: کلمپه، کماچ سهن، برشتو (برشتوک)، نان چرخی، چنگمال، قوتو، قطاب پسته و …