پارک جمشیدیه که به پارک سنگی نیز معروف است، یکی از معروفترین و زیباترین پارکهای تهران است که در شمال پایتخت و در محدوده شهرداری منطقه ۱ قرار دارد.
این پارک بر پایه نظرسنجی انجامشده مرکز تحقیقات و مطالعات رسانهای همشهری، پس از پارک ملت دومین مکانی است که یک شهروند تهرانی به یک میهمان غیر تهرانی معرفی میکند.
فهرست مطالب
پارک جمشیدیه با مساحتی حدود ۱۰ هکتار در انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران) واقعشده و از شمال به کوه کُلَکچال، از جنوب به باغ دولو، از شرق به خیابان جمشیدیه و از غرب به جاده کلکچال محدود است. این پارک دارای چهار در ورودی است که ارتفاع در ورودی اول از سطح دریا ۱۸۲۰ متر و بالاتر از آن ۲۱۰۰ متر است.
املاک زیادی در تهران به نام طایفه دولو، از مشهورترین خانوادههای وابسته به قاجار، سند خورده بود. در شناسنامه تاریخی پارک جمشیدیه هم نام مهندس جمشید دولو قاجار بهعنوان مالک زمین این پارک ثبتشده است. مالکی که ملک ۶۹ هزار مترمربعی خود را به همسر پهلوی دوم بخشید. در ابتدا قرار بود که بنای یک سرای سالمندان در آن طرح ریزی شود تا آنهایی که سن و سالی از آنها گذشته یاد روزگاران قدیم را بین همسالان و در فضایی سرشار از آرامش و هوای خنک، زنده نگهدارند. اما این تصمیم هرگز رنگ اجرا به خود نگرفت و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت.
سال ۱۳۵۶ این منطقه شمایل یک پارک عمومی را پیدا کرد و این پارک در شمالیترین نقطه پایتخت و در انتهای یک سربالایی تند و تیز که با کوهستان مخلوط شده است، احداث گردید.
پارک جمشیدیه از بدو تأسیس، ۲ بار بازسازی شده است و در سال ۱۳۷۴، ۱۶ هکتار به وسعت آن افزوده شد که این تکه الحاقی بهپاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرایش شاهنامه، با نام فردوسی مزین شد.
فرزند پارک جمشیدیه یا پارک سنگی فردوسی با ابتکاراتی که برای احداث آن خرج شد، از نظر جذب توریست با پارک اصلی در رقابت است. تخته سنگهای تغییر شکل یافته که حیوانات مختلف را در ذهن تداعی میکند و در سراسر این بوستان چیده شدهاند، آنقدر گیرایی دارند که نگاهها را بهسوی خود بکشند و گردشگران را مجبور کنند که با علاقه ۶۰۰ پله برای تماشای این حیوانات سنگی بالا بیایند.
بعد از این همه پله و یک دل سیر تماشا کردن باغوحش سنگی، نوبت گشتوگذار در دشتی نقلی میرسد که در همه جای آن سنگ چینهایی وجود دارد که خبر از چرای دام میدهد و این خود موضوعی است جالبتوجه توریستها که چطور در نزدیکی یکی از مدرنترین محلههای شهر هنوز هم میشود ردی از چوپان و نی و گوسفندچرانی دید.
زیست شناسان طی تحقیقاتی به این نتیجه رسیدهاند که ۶۰ گونه پرنده در شاخ و برگ درختان پارک جمشیدیه آشیانه ساخته یا در فضای آن در رفتوآمد هستند. همچنین حیواناتی نظیر سگ نیز با توجه به نزدیکی پارک به کوهستان، در پارک مشاهده میشوند.
اقاقیا، نارون، چنار، زبانگنجشک، افرای سیاه، بیدمجنون، سرو، بلوط، زردآلو، سیب، گلابی و گیلاس نیز جزو گونههای گیاهی پارک هستند.
از امکانات پارک جمشیدیه میتوان به نمازخانه، نگارستان جمشیدیه، آمفیتئاتر، برکه، آلاچیق، قفس پرندگان، تندیسهای متعدد با مفاهیم طبیعی و فرهنگی و عرفانی، رستوران، آبنما و سرویس بهداشتی اشاره کرد. همچنین از دیگر امکانات این پارک، دریاچه، آبشار مجاور و نیز آبنماهای سنگی است که جلوهای خاص دارند.
از ویژگیهای منحصربهفرد بوستان جمشیدیه وجود کفپوشهای سنگی ناهمواری است که طبیعت بوستانهای جنگلی را تداعی مینماید بنابراین اگر قصد عزیمت به پارک جمشیدیه را داشتید حتماً از کفش مناسب استفاده کنید.
همچنین اگر موقعیت مکانی و پله وار پارک جمشیدیه اجازه ورزشهایی نظیر بدمینتون، والیبال و فوتبال را نمیدهد، در عوض یک گزینه دیگر پیش پای گردشگران ورزش دوست میگذارد و آن کوهپیمایی است، قسمت غربی این پارک با نقطه آغاز مسیر صعود به کلکچال هم مرز است. اگر کفش مناسب دارید، فرصت را از دست ندهید و کوهپیمایی را آغاز کنید و لذت ببرید.
در مورد بهترین فصل بازدید این پارک هم باید گفت که تقریباً همه فصول زیبایی خاص خود را دارند. از بهار که درختان در حال جوانه زدن هستند. از تابستان که میتوانید از سرسبزی و زیبایی خیرهکننده درختان لذت ببرید. از پاییز که میتوانید هزار رنگ را در یک قاب ببینید و از صدای خشخش برگها در زیر پای خود نهایت لذت را ببرید. و در نهایت از زمستان که در اکثر اوقات برف مانند لحافی سفید خود را بر روی پارک پهن کرده است.
تهران، خیابان باهنر، انتهای خیابان امیدوار