امامزاده داوود (ع) یکی از امامزاده معروف اطراف تهران است که ضلع شمال غربی پایتخت و در رشته کوههای البرز جای گرفته است. این امامزاده به واسطه مکان قرارگیری و آب و هوای مناسب همهروزه، به خصوص در فصل گرما، افراد زیادی را برای زیارت و سیاحت به سوی خود جلب میکند.
فهرست مطالب
امامزاده داوود یکی از مکانهای گردشگری مذهبی تهران است که در خارج از محدوده شهری در میان درههای سبز، در ۶ کیلومتری توچال و ۱۵ کیلومتری فرحزاد واقع است. این امامزاده در ارتفاع ۲۶۰۰ متری از سطح دریا میباشد.
شهرت اصلی این امامزاده، به خاطر مسیر سخت و کوهستانی آن است. زمانی فقط با کمک قاطرچی ها میشد این راه را طی کرد. حتی اکنون هم که مسیر راحت و آسفالتهای برای رسیدن به امامزاده کشیده شده، در انتهای مسیر ماشین رو، حداقل یک ربع باید سربالایی تندی را پیاده رفت. مسیر کوهستانی و سخت امامزاده داوود، البته باعث دو چندان شدن لذت زیارت هم میشد و برای همین بود که یکی از نذرهای رایج در تهران قدیم، نذر زیارت امامزاده داوود بود.
در قدیم اهالی تهران برای زیارت این امامزاده، معمولاً شب را در فرحزاد میگذراندند و صبح روز بعد با کمک همین قاطرچی ها به آنجا میرفتند. این امر اختصاص به طبقه خاصی هم نداشت و تقریباً همه زوار این کار را میکردند. مثلاً در «روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه» آمده که ناصرالدینشاه روز دوشنبه ۱۷ محرم ۱۳۰۶ قمری را در فرحزاد گذراند تا روز بعد به زیارت امامزاده داوود برود.
زیارت امامزاده داوود، از زمان قاجاریه به یکی از عادات تهرانیها تبدیل شد. طوری که ناصرالدینشاه قاجار، در قریه خوش آب و هوای شهرستانک که بسیار به این امامزاده نزدیک است، قصری ساخت تا بعد از زیارت، در آنجا استراحت کند.
این امامزاده با یازده پشت به دومین امام شیعیان، امام حسن مجتبی (ع)، میرسد. گفته میشود که وی و برخی دیگر از بستگانش در همراهی امام هشتم شیعیان به ایران آمده و کشته شدند.
لازم به ذکر است که در درههای مجاور این امامزاده در سمت غرب و جنوب غربی در آبادیهای رندان و سنگان، بقعههایی به نام امامزاده عمادالدین پدر امامزاده داوود و امامزاده علاءالدین و امامزاده قاسم و امامزاده عقیل برادران امامزاده داوود وجود دارد.
بقعه امامزاده داوود (ع) در گذشته از بنای سنگی مشتمل بر صحن و طاقنماهای کمعمق در اطراف و حرم و ایوان کوچکی در جنوب آن تشکیل میشد و گنبدی سبز رنگ داشت.
بنای اولیه این امامزاده سالها پیش بر اثر سیل شدیدی از بین رفت و بنای فعلی که از ساقه گنبد بلند و گنبدی نوکتیز با دو گل دسته تشکیل شده است، بعدها و در زمان صفویه جایگزین بنای اولیه شد. حرم هشت ضلعی کنونی و سرداب زیر آن در زمان فتحعلی شاه قاجار به جای بنای قدیمی که یقیناً برج ساده سنگی بود، ساخته شد. دربهای شمال و شرق حرم نیز به زمان فتحعلی شاه قاجار بازمیگردد. در وسط حرم، ضریحی زیبا وجود دارد. وجود مرقد در داخل سرداب تنها منحصر به همین امامزاده است.
به علت سختی راه و همچنین آبوهوای خوش این منطقه، شب ماندن در مسافرخانههای اطراف امامزاده کاملاً مرسوم است. علاوه بر مسافرخانهها، امامزاده داوود به بازارش نیز شهرت دارد. در این بازار، هر چیزی را که لازم داشته باشید میتوانید پیدا کنید. از خوراکیهای عصر پدربزرگها تا کیف و سینی منقش به تصویر جومونگ! در حقیقت این بازار همنشینی سنت و مدرنیته است.
کباب امامزاده داوود (ع) نیز معروف است و در صورتی که به این مکان رفتید حتماً از کبابهای بازار میل کنید و لذت ببرید.
اگر علاقه دارید با کوهنوردی به این امامزاده برسید و آن را زیارت کنید، میتوانید از مسیر زیر استفاده نمایید:
مسیر کوهنوردی که برای رسیدن به این امامزاده وجود دارد، مسیری است که از کنار دره فرحزاد گذشته و بعد از طی مسافتی به طول ۱۵ کیلومتر به امامزاده داوود میرسد. البته این مسیر، مسیر کوهپیمایی بوده و فاقد جاده آسفالته میباشد. به دلیل وجود مناظر طبیعی و دیدنی و همچنین وجود رودخانهای کوچک در مسیر؛ این راه به صورت یکی از جذابیتهای تفریحی شهر تهران درآمده و گردشگران زیادی از آن استفاده میکنند.
مسیر فرحزاد به امامزاده داوود از محله فرحزاد (انتهای اتوبان یادگار امام) شروع شده و پس از حدود ۴ ساعت پیادهروی با شیب ملایم در میان دره، به مسیر کوهستانی تبدیل شده و با طی حدود ۲ ساعت راه در این شرایط در نهایت به امامزاده منتهی میشود.
این امامزاده در تاریخ ۳۰ اردیبهشت سال ۱۳۱۵ هجری شمسی به شماره ۲۵۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تهران، شهران، جاده سولقان، جاده امامزاده داوود (ع)